Zadziwiające, jak wiele czasu, energii i weny twórczej towarzyszy mi w ostatnich tygodniach. Koszyk z rozpoczętymi lub rozrysowanymi projektami pęka w szwach, a ja sukcesywnie dopracowuję parę za parą. Królują kolczyki i sutasz, bez dwóch zdań.
Wiele tygodni temu skończyłam idealnie czarny wisior, ale po dziś dzień mam nowe robótki, które bez kolejki wpychają się przed niego i lądują tutaj. W tym wpisie pokażę kolejne kolczyki. Nieskromnie przyznam, że jestem z nich bardzo zadowolona. Dobrze się szyło - bez pośpiechu, sznurki bardzo dobrze się układały i współpracowały ;) Efekt końcowy jest naprawdę zadowalający :) Coraz więcej par walczy o tytuł moich ulubionych.
Wyjątkowy jest ich kolor. Nie potrafię go jednoznacznie określić. Zależy też, jak pada światło. Udało mi się tym razem wykończyć kolczyki na tyle precyzyjnie, że szkiełka nie są zasłonięte. Biorąc pod uwagę, że w temacie sutaszu jestem samoukiem, od środka rozpiera mnie duma. Podobne uczucie towarzyszyło mi ostatnio, kiedy zajadałam się babeczkami z żurawiną i migdałami czy po raz pierwszy w życiu upiekłam chleb (cieplutki i chrupiący, om nom nom). Tego nie da się do niczego porównać :)
Ale, ale... Do brzegu. Przedstawiam delikatne, lekkie i zwiewne kolczyki, które urzekły moje serducho. Dodatkowym bonusem okazał się fakt, że mam idealnie pasujący do nich lakier do paznokci ;D
W międzyczasie, korzystając z absolutnej wolności (każdemu polecam taki stan) załatwiam sporo spraw. W pewnym sensie, żeby nowe drzwi otworzyć, zamykam po kolei wszystkie stare. To też ciekawe uczucie :) Nie ma dnia, żebym się nudziła, albo na siłę szukała zajęcia. Dużo czytam, książki mnie cieszą, doniesienia prasowe niekoniecznie. Oglądam filmy, seriale - to w tle, do koralików. W kuchni próbuję nowych smaków, poszukuję typowo letnich potraw. I kupiłam już walizkę, pozostaje odliczać czas.
Reasumując - jestem kwintesencją szczęśliwego człowieka :))
Dziś klasyka. https://www.youtube.com/watch?v=9E6b3swbnWg
Pamiętam czasy, gdy wpisy pojawiały się raz na ruski rok, z weną bywało różnie, z systematycznością jeszcze gorzej. Dużo bym dała, by wszystko już zostało tak, jak jest.
